CA 4: Expositie in de Oude Meelfabriek
Informatie
Naam: Thomas de Kleer
Klas: 5B
Activiteit: bezoek expositie
Waar: Leiden
Met wie: Thijs de Kleer, Claudia Smit, Irmtraud Kuhn en Lieske de Kleer (familie en grootmoeder)
Inleiding
Ik ben op 4-10-2015 mijn met familie en grootmoeder naar een expositie in de Oude Meelfabriek geweest. Mijn keuze om hierover mijn verslag te gaan maken is omdat het bezoek vrij exclusief was(vanwege de toekomstige sluiting van de expositie) en omdat ik het best leuk vond.
De Oude Meelfabriek
De Oude Meelfabriek was, zoals de naam al zegt van oorsprong een fabriek waar granen, zaden en meel geproduceerd werden. De fabriek is gebouwd in 1896 en bestaat vandaag de dag, na vele verbouwingen, uit maar liefst 13 gebouwen. Eind jaren 50 van de 20e eeuw voorzag de meelfabriek in de behoefte aan meel voor zo'n 20% van de gehele Nederlands bevolking. De fabriek die vaak: De Sleutels word genoemd, heeft daarmee een belangrijk aandeel gehad aan de ontwikkeling van de voedselproductie in Nederland. In 1964 werd de fabriek gekocht door het Rotterdamse bedrijf Meneba. In 1988 sloot Meneba de fabriek vanwege overcapaciteit. Na sluiting van de meelfabriek lagen het terrein en de gebouwen er grotendeels ongebruikt bij. Meneba gebruikte het vooral als opslagplaats voor graan. Wat er uiteindelijk met de gebouwen op het terrein moest gebeuren, was lange tijd onzeker. Het complex verdeelde de Leidse bevolking: een groot deel van de bevolking was voor volledige sloop, een ongeveer even groot deel was voor al dan niet gedeeltelijk hergebruik. In 1996 werd een sloopaanvraag van Meneba afgewezen. De discussie over een bestemming voor het terrein duurde voort. De erkenning als rijksmonument in 2000 was een extra impuls voor hergebruik in plaats van sloop. In 2001 stelde de gemeente Leiden een aantal stedenbouwkundige eisen op. Zo moest het terrein opener en groener worden, met een groene verbinding tussen het Anker- en het Katoenpark, respectievelijk ten noorden en ten zuiden van het fabrieksterrein. Een Zwitserse architect: Peter Zumthor heeft een ontwerp gemaakt voor de herontwikkeling. Na voltooiing zal het complex onder meer woonruimte, horeca, kantoor- en expositieruimtes omvatten.
Zie de toekomstige plannen hier: http://demeelfabriek.nl/overview/
Naam: Thomas de Kleer
Klas: 5B
Activiteit: bezoek expositie
Waar: Leiden
Met wie: Thijs de Kleer, Claudia Smit, Irmtraud Kuhn en Lieske de Kleer (familie en grootmoeder)
Inleiding
Ik ben op 4-10-2015 mijn met familie en grootmoeder naar een expositie in de Oude Meelfabriek geweest. Mijn keuze om hierover mijn verslag te gaan maken is omdat het bezoek vrij exclusief was(vanwege de toekomstige sluiting van de expositie) en omdat ik het best leuk vond.
De Oude Meelfabriek
De Oude Meelfabriek was, zoals de naam al zegt van oorsprong een fabriek waar granen, zaden en meel geproduceerd werden. De fabriek is gebouwd in 1896 en bestaat vandaag de dag, na vele verbouwingen, uit maar liefst 13 gebouwen. Eind jaren 50 van de 20e eeuw voorzag de meelfabriek in de behoefte aan meel voor zo'n 20% van de gehele Nederlands bevolking. De fabriek die vaak: De Sleutels word genoemd, heeft daarmee een belangrijk aandeel gehad aan de ontwikkeling van de voedselproductie in Nederland. In 1964 werd de fabriek gekocht door het Rotterdamse bedrijf Meneba. In 1988 sloot Meneba de fabriek vanwege overcapaciteit. Na sluiting van de meelfabriek lagen het terrein en de gebouwen er grotendeels ongebruikt bij. Meneba gebruikte het vooral als opslagplaats voor graan. Wat er uiteindelijk met de gebouwen op het terrein moest gebeuren, was lange tijd onzeker. Het complex verdeelde de Leidse bevolking: een groot deel van de bevolking was voor volledige sloop, een ongeveer even groot deel was voor al dan niet gedeeltelijk hergebruik. In 1996 werd een sloopaanvraag van Meneba afgewezen. De discussie over een bestemming voor het terrein duurde voort. De erkenning als rijksmonument in 2000 was een extra impuls voor hergebruik in plaats van sloop. In 2001 stelde de gemeente Leiden een aantal stedenbouwkundige eisen op. Zo moest het terrein opener en groener worden, met een groene verbinding tussen het Anker- en het Katoenpark, respectievelijk ten noorden en ten zuiden van het fabrieksterrein. Een Zwitserse architect: Peter Zumthor heeft een ontwerp gemaakt voor de herontwikkeling. Na voltooiing zal het complex onder meer woonruimte, horeca, kantoor- en expositieruimtes omvatten.
Zie de toekomstige plannen hier: http://demeelfabriek.nl/overview/
Samenvatting
Binnenin het gebouw was er toen wij er waren een expositie door allerlei verschillende kunstenaars. Wat ik erg mooi vond was een stuk dat tussen 2 hoge gebouwen van de meelfabriek hing. Dit was een speciale uitvoering van het werk Citoyen du Monde(2012-2015) van Meschac Gaba. Tussen de gebouwen hing namelijk een immense vlag waarin alle nationale vlaggen van de wereld samen komen. Dit harmonieuze beeld, waarin alle volken en culturen van de wereld samenvloeien, is even mooi als onwerkelijk. Ook was er een plek hoog in een van de gebouwen waar een tafel met allerlei encyclopedieën van vroeger stonden. Uit de boeken waren allemaal pagina's gescheurd die tot bootjes zijn gevouwen. Daarmee relativeert de artiest op een poëtische manier de betekenis van de encyclopedie. Zeeschepen zijn een machtig beeld, maar de bootjes die zijn gemaakt van deze banden vol westerse kennis roepen vooral vragen op: wat wordt hier vervoerd? Als bezoeker mocht ik zelf beoordelen of de pagina's van de encyclopedie nog volstaan als bron van kennis, of dat ze inmiddels waardeloos genoeg zijn om er bootjes van te vouwen. Verder was er meteen bij binnenkomst een grote installatie te zien waarmee water uit de aangelegen Zijlsingel gezuiverd werd. Dit werk was gemaakt door Lucy en Jorge Orta, zij maken installaties, sculpturen, performances, tekeningen en films waarin actuele sociale en ecologische problemen op poëtische wijze aan de orde worden gesteld. Met deze waterzuiveringsinstallatie in de Meelfabriek reageren de kunstenaars op het groeiende, wereldwijde drinkwatertekort. Daarnaast verwijst het kunstwerk ook naar belangrijke aan water gerelateerde mondiale kwesties zoals duurzaamheid, ongelijke verdeling van welvaart en voedselproductie. In Nederland krijgt dit werk natuurlijk ook nog een extra dimensie, vanwege de lange geschiedenis en bede expertise van Nederland als waterland bij uitstek.
Conclusie
Uiteindelijk bleek de expositie een stuk leuker dan ik van tevoren had gedacht. Er zaten een paar mooie werken tussen en ik ben blij dat ik zo'n exclusieve ervaring heb mogen meemaken. Ook vond ik het leuk om een keer in de Meelfabriek te zijn geweest, ik ben hier namelijk vaak langs gefietst of gelopen en ik heb altijd al eens willen zien of het van binnen ook zo'n bouwval was.
Binnenin het gebouw was er toen wij er waren een expositie door allerlei verschillende kunstenaars. Wat ik erg mooi vond was een stuk dat tussen 2 hoge gebouwen van de meelfabriek hing. Dit was een speciale uitvoering van het werk Citoyen du Monde(2012-2015) van Meschac Gaba. Tussen de gebouwen hing namelijk een immense vlag waarin alle nationale vlaggen van de wereld samen komen. Dit harmonieuze beeld, waarin alle volken en culturen van de wereld samenvloeien, is even mooi als onwerkelijk. Ook was er een plek hoog in een van de gebouwen waar een tafel met allerlei encyclopedieën van vroeger stonden. Uit de boeken waren allemaal pagina's gescheurd die tot bootjes zijn gevouwen. Daarmee relativeert de artiest op een poëtische manier de betekenis van de encyclopedie. Zeeschepen zijn een machtig beeld, maar de bootjes die zijn gemaakt van deze banden vol westerse kennis roepen vooral vragen op: wat wordt hier vervoerd? Als bezoeker mocht ik zelf beoordelen of de pagina's van de encyclopedie nog volstaan als bron van kennis, of dat ze inmiddels waardeloos genoeg zijn om er bootjes van te vouwen. Verder was er meteen bij binnenkomst een grote installatie te zien waarmee water uit de aangelegen Zijlsingel gezuiverd werd. Dit werk was gemaakt door Lucy en Jorge Orta, zij maken installaties, sculpturen, performances, tekeningen en films waarin actuele sociale en ecologische problemen op poëtische wijze aan de orde worden gesteld. Met deze waterzuiveringsinstallatie in de Meelfabriek reageren de kunstenaars op het groeiende, wereldwijde drinkwatertekort. Daarnaast verwijst het kunstwerk ook naar belangrijke aan water gerelateerde mondiale kwesties zoals duurzaamheid, ongelijke verdeling van welvaart en voedselproductie. In Nederland krijgt dit werk natuurlijk ook nog een extra dimensie, vanwege de lange geschiedenis en bede expertise van Nederland als waterland bij uitstek.
Conclusie
Uiteindelijk bleek de expositie een stuk leuker dan ik van tevoren had gedacht. Er zaten een paar mooie werken tussen en ik ben blij dat ik zo'n exclusieve ervaring heb mogen meemaken. Ook vond ik het leuk om een keer in de Meelfabriek te zijn geweest, ik ben hier namelijk vaak langs gefietst of gelopen en ik heb altijd al eens willen zien of het van binnen ook zo'n bouwval was.
De Locatie
De Meelfabriek
Oosterkerkstraat 18, 2312 SN Leiden Leiden, Zuid-Holland |